Ujzalem Dziecko wyrzekajace sie Boga. Skulone lezalo na ziemi z zamknietymi piastkami.
"Dlaczego mi Ja zabrales?! Przeciez Byla dobra - a Ty nie zabierasz Dobrych Ludzi tylko Ich chronisz!"
...cedzilo przez zacisniete zabki.
Zapytalem te istotke, coz sie stalo.
"On. Dlaczego Bog Ja zamordowal?"
Nie umialem odpowiedziec.
Dzis zadalem Bogu pytanie. Niespodziewanie oderwal wzrok z martwego punktu w ktory praktycznie zawsze sie wpatruje i spojrzal prosto w moje oczy. Zdaje sie, ze po raz pierwszy - nigdy nie patrzyl na mnie gdy ze mna rozmawial.
Przymrozyl powieki. Zacisnal wargi. Na Jego obliczu wymalowal sie niemozliwy do opisania grymas. Przez chwile gleboko sie zamyslil... i wreszcie odpowiedzial.
"Poniewaz wiecznosc to bardzo dlugi okres czasu."
Zapytalem sie Go, po co wlasciwie to wszystko robi.
Bog zdradzil mi pewien Sekret. Dotyczy on Wolnej Woli. Wytlumaczyl mi iz pojecie to jest fikcja. Ze tak naprawde ona nie istnieje, nigdy nie istniala, ani nigdy nie zaistnieje.
Powiedzial, ze tak naprawde Wolna Wola to pragnienia. Pragnienie bycia generalnie dobrym lub zlym, pragnienia fizjologiczne, pragnienia emocjonalne oraz inne. Jedne zalezne od drugich.
Bog twierdzi, ze Wybor to jedynie kwestia ktore z pragnien jest silniejsze w danym momencie.
Pragne by sie mylil.
Bóg utracil dzis Przyjaciela. Zostala mu tylko pamiec, wspomnienia. Tyle Swiadomosci wokol Niego - acz dopiero starata Tej jednej stala sie przyczyna jego czysto ludzkiego cierpienia.
Tak. Bog niekiedy cierpi. Jakze moglby nie cierpiec widzac iz to co tak pieknie zaplanowal, w co wlozyl calego siebie - cale swoje serce - najzwyczajniej gnije. Przyjazn to tylko czesc wiekszej calosci ktorej beznadziejnosc On własnie zrozumial.
Dzis Stworzyciel zwatpil.